Ανοιχτή επιστολή Λάμπρου Καραγιάνν

Μαΐος  2012

Ανοιχτή επιστολή

Λάμπρου Καραγιάννη κατοίκου Βαρνάβα Αττικής Οδός Αγίου Ιωάννου & Μαράθου Τ.Κ 19014, Τ.Θ: Δ-25,τελεφάξ : 2295097600, Email: karagiannislampros@yahoo.gr

        ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

                                                                        Προς

Τον ημερήσιο τύπο, τα τηλεοπτικά κανάλια, το διαδίκτυο, τα κόμματα, τους υποψηφίους και λοιπούς αποδέκτες.

‘’Η καταδίκη του δικομματισμού, το μήνυμα της κάλπης και η περιφρόνηση της εντολής του λαού’’

            Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου, ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του καταδίκασε τον δικομματισμό στέλνοντας ένα ηχηρό και σαφές μήνυμα προς όλα τα κόμματα και τους υποψηφίους.

Όμως, η αλαζονεία κάποιων παλαιών και νεόκοπων κομμάτων (φιλοευρωπαϊκού υποτίθεται προσανατολισμού),που έλαβαν κάποια ποσοστά ψήφων ή αύξησαν τη δύναμή τους σ’αυτές τις εκλογές, μη δυνάμενα να διαχειριστούν την επιτυχία τους αυτή ακόμα και προς ίδιον όφελος, ή ερμήνευσαν λάθος αυτό το μήνυμα, ή αυθαιρετώντας το ερμηνεύουν κατά το δοκούν.

Επειδή ενδεχομένως να είμαι ένας από τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που καταδίκασαν το δικομματισμό στις εκλογές του Μαΐου και επειδή τα κόμματα αυτά, κατά απαράδεκτο και προκλητικό τρόπο σπεκουλάρουν σε βάρος του πολύπαθου αυτού λαού, μονοπωλώντας το αλάθητο και σε τέτοιο βαθμό που απροκάλυπτα να δηλώνουν ότι μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα μόνοι τους, δια της εγκαθίδρυσης προφανώς κυβέρνησης μονοκομματικού χαρακτήρα, προσωπικά τουλάχιστον ακόμα και σαν σκέψη, με τρομάζει αυτή η ιδέα.

Εκτιμώ, πως είναι οι πλέον ακατάλληλοι να ερμηνεύσουν την ψήφο μου και πολύ περισσότερο τη βούληση του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η εντολή του εκλογικού σώματος που ψήφισε στις βουλευτικές εκλογές της 6^ης Μαΐου του 2012; Καταδίκασαν τον δικομματισμό, για να φέρουν τον μονοκομματισμό; Σε ποιον δεν ηχούν ακόμα στ’αυτιά του «Ναι σε όλα», του μονοκομματισμού που τόσα δεινά προκάλεσε σ’αυτόν τον τόπο; (Λίγη σοβαρότητα, δεν βλάπτει…)     

Τα μέχρι χθες κόμματα εξουσίας, δυσκόλεψαν αφάνταστα τη ζωή μας. Τους άξιζε συνεπώς η περιφρόνηση και η τιμωρία την οποία εισέπραξαν. Ας μην ζητούν λοιπόν καμία επιείκεια, γιατί θυμίζουν την περίπτωση του νεαρού που σκότωσε τους γονείς του και ζητούσε επιείκεια για την πράξη του αυτή από το δικαστήριο, γιατί έμεινε ορφανός.

Η ψήφος πια, έπαψε να χαρίζεται και πολύ περισσότερο να χαραμίζεται. Αν το μήνυμα κάθε φορά  δεν ερμηνεύεται σωστά, οι εκπλήξεις θα συνεχίζονται σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, με κυρίαρχα συναισθήματα (το θυμό, την οργή και την αγανάκτηση).          

Δεν είναι ότι το καλύτερο να εκφράζεσαι με θυμό στην κάλπη, γιατί περνάς λάθος μηνύματα στους αποδέκτες και δημιουργείς αλαζόνες. Αυτή τη δύσκολη όσο ποτέ άλλοτε στιγμή, η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί από σοβαρούς ανθρώπους, σε όποιο χώρο και αν ανήκουν και όχι από αιθεροβάμονες πολιτικούς.

Το 10ήμερο των διερευνητικών εντολών και διαβουλεύσεων, κατέδειξε κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο τις προθέσεις, αλλά και τις διαθέσεις αυτών που μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια αλλά και όσων φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν, πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και τι μας περιμένει.

Πλήρης ασυνεννοησία σε όλα τα επίπεδα. Έτσι για να μας θυμίζουν ότι η ιστορία του πολύπαθου αυτού λαού, από συστάσεως του ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα επαναλαμβάνεται. Πρωταγωνιστές πάντα τα ίδια πρόσωπα και θύματα ο λαός «το προσωπικό και κομματικό συμφέρον πάνω απ’όλα ακόμα και απ’το εθνικό»!!!   

Σταχυολογώντας μερικές φράσεις από αυτές τις συναντήσεις-συζητήσεις δεν μπορεί να μην σταθείς σε κάποιες απ’αυτές όπως: Προαπαιτούμενο για τη συμμετοχή μου στην όποια κυβέρνηση, είναι να συμμετάσχει σ’αυτή και ο τάδε… (καινούργιο φρούτο κι αυτό)!  Δεν θέλει να συμμετάσχει, δεν θέλει να κυβερνήσει, δεν τον ενδιαφέρουν τα οφίκια, δεν θέλει να φθαρεί βρε αδερφέ! Ήταν λόγος αυτός, για να μην σχηματιστεί κυβέρνηση από τα υπόλοιπα κόμματα και να οδηγηθούμε στις εκλογές; Αντέχει ο τόπος αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις  ;

Εκείνη πάλι η περίφημη αρχή της («δεδηλωμένης») την οποία εισήγαγε και καθιέρωσε πριν (137) χρόνια ο αείμνηστος Χαρίλαος Τρικούπης και αρκετές φορές είχε λύσει τέτοιου είδους θέματα ή προβλήματα, αυτή τη φορά δεν βοήθησε καθόλου ; Τι την θέλουμε τότε και δεν την καταργούμε ; Τι νόημα έχει η διατήρηση της, όταν αγνοείται η εκπεφρασμένη θέληση του λαού ;

Η διερευνητική εντολή του Προέδρου της Δημοκρατίας που για 10 μέρες πηγαινοερχόταν στο Προεδρικό Μέγαρο και συνέχεια άλλαζε χέρια, τι ήταν τελικά για του εντολοδόχους, διερευνητική εντολή ή ράβδος σκυταλοδρομίας ; Προς τι όλα αυτά, αφού από τη πρώτη στιγμή τα βλέμματα αυτών των κυρίων       ( τουλάχιστον ορισμένων) ήταν στραμμένα στις επόμενες εκλογές ; Γιατί τόση υποκρισία ; (Γραφικοί; Αναξιόπιστοι; Ανεύθυνοι); Δεν θα το κρίνω εγώ. Ας το κρίνει ο λαός στις ερχόμενες εκλογές. Ούτως ή άλλως η ψήφος μας δεν θα έχει καμία αξία αν ερμηνευτεί όπως ερμηνεύτηκε στις προηγούμενες εκλογές.

Ακούγονται, γράφονται και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση λέγονται πολλά για την αξία της ψήφου μας. Για να εκτιμήσουμε πραγματικά την αξία της διαχρονικά (ακόμα και σε διαφορετικά καθεστώτα) και να πείσουμε ακόμα και τον πλέον κακόπιστο, παραθέτω δύο παραδείγματα. Ένα της χουντικής περιόδου και ένα της μεταπολιτευτικής και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

α.            Έτος 1968 (Χούντα των Συνταγματαρχών) ΟΧΙ στο τυραννικό καθεστώς ψήφισαν σε δημοψήφισμα οι ελληνίδες και οι έλληνες, ΝΑΙ  τους είχε βγει!

β.            Έτος 2012 (38 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας) ΝΑΙ ψηφίζουν οι έλληνες και οι ελληνίδες στις βουλευτικές εκλογές της 6^ης Μαΐου για κυβέρνηση συνεργασίας, ΟΧΙ τους βγαίνει, γιατί τα κόμματα (τουλάχιστον μερικά) θέλανε να πάνε πάλι σε εκλογές. (Πιστόλι στον κρόταφο δηλαδή για να πετύχουν αυτοδυναμία, ή ν’ αυξήσουν τα ποσοστά τους). Αυτή την αξία έχει η ψήφος μας.

Τέλος, λαμβανομένου υπόψιν την κρισιμότητα των στιγμών και τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα μας, η οποία βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα (ιδιαίτερα τα 2 τελευταία χρόνια) και προκειμένου, να περισώσουμε και να διασφαλίσουμε τα προσωπικά μας συμφέροντά και κυρίως τα συμφέροντα της πατρίδας μας η οποία διασύρεται καθημερινά, ήρεμα, πολιτισμένα, μαζικά και κυρίως αποφασιστικά ας προσέλθουμε και αυτή τη φορά στις κάλπες, δίνοντας διέξοδο στο (τεχνητό) αδιέξοδο που δημιούργησαν όλα τα κόμματα της προηγούμενης Βουλής, στέλνοντας παράλληλα ένα ακόμα μήνυμα (αυστηρότερο του πρώτου), με την ελπίδα ότι τουλάχιστον αυτή τη φορά θα ερμηνευτεί σωστά.